Terwijl ik net had koffie gedronken bij de ene en aan het lunchen was bij de andere gezellige vrouw, kreeg ik het advies op alles "ja" te zeggen. Nu was ik al aardig bezig om dat in de praktijk te brengen met twee afspraken op één dag, waarvoor ik mijn werk had laten liggen. Volkomen terecht, want ik ging gelaafd de middag in en heb me in korte tijd nog even heel productief gemaakt.
Verder zeg ik "ja" op een dag naar het strand met Jane, op bezoek bij vakantievierende familie. En op bezoekjes als ik bijkom van de chemo volgende week. En op het aanbod om auto's te lenen in de zomervakantie. Maar er wordt ons nog veel meer aangeboden, en ik zeg er geen "nee" tegen. Een elektrische fiets voor de fietsvakantie. Een lift naar mijn vakantiebestemming. Ik kan waarschijnlijk iedere chemokuur een andere chauffeur kiezen die me uit het ziekenhuis wil halen. Verder veel bereidwilligheid om met me mee te gaan naar het ziekenhuis. Of om voor ons te koken, voor César te zorgen, te stofzuigen (dat laatste gaat wel ver). Om een hoofd te lenen, om mee te denken. Om te praten natuurlijk, en om leuke dingen te doen. Een serie dvd's. Meer dan eens krijgen we wildcards. "Wat dan ook, al is het middenin de nacht."
Het geeft een heel gerust gevoel, zoveel betrokkenheid en hulp om ons heen. Zolang het goed met me gaat, leef ik gewoon mijn leven. Maar als de nood aan de vrouw komt, is hulp nabij. Ik hoef maar "ja" te zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten