De kindervakantie is begonnen. Vandaag voor het laatst naar school gefietst, even op kantoor gewerkt en al heel snel weer pauze genomen, in de schaduw van een boom langs het kanaal, kijken naar voorbijvarende schepen, dwarrelende pluisjes tegen de strakblauwe lucht, ritselende boomblaadjes. Dit tempo van leven is niets voor mij, maar ik kan weinig anders, zeker niet met dit weer. Na de pauze heb ik nog wel even 'gewerkt': een opdrachtgever gebeld dat ik de maand augustus vrijhoud. En dan hoop ik maar dat het de komende twee weken nog wel gaat lukken om wat te doen tussen de pauzes door.
Vrij van school- en werkverplichtingen is één ding. Nu nog een manier vinden om mijn hoofd vrij te krijgen van denken over kuren, bijwerkingen en witte bloedcellen. Mijn onvolprezen mindfulnesservaringen gaan daar vast bij helpen. Ik kom er net achter dat het inzetten van mindfulness bij een ernstige ziekte sterk in opkomst is. Er bestaat zelfs een boek over mindfulness en borstkanker en het Radboud ziekenhuis in Nijmegen biedt speciale programma's aan voor borstkankerpatiënten. Pink Ribbon heeft een half miljoen euro beschikbaar gesteld voor onderzoek naar de effectiviteit van mindfulness bij borstkanker. De ervaringen tot nu toe: "hogere kwaliteit van leven, beter kunnen omgaan met klachten, minder depressieve en angstklachten en meer emotionele controle en zingeving."
Ik verbaas me weer eens over bedragen en ingewikkeldheid. Terwijl het in wezen zo simpel is: door nare gedachten niet te vermijden, maar ze juist ruimte te geven, leer je ze te aanvaarden en wordt het leven lichter. Ik ga mijn vertrouwde oefeningen vanavond weer eens luisteren. Een verwennerij voor mijn hoofd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten