Sinds kort is mijn blog te vinden via de website van de Borstkankervereniging. Ik ben niet de enige borstkankerpatiënt die een blog bijhoudt, ik ben zelfs niet de enige die dat met een positieve inslag doet. Als ik het geduld heb, ga ik ze eens allemaal lezen. Nu ben ik daar te gehaast voor, scan ik ze alleen op herkenningspunten en antwoorden op mijn vragen. Maar is zo'n blog daarvoor wel bedoeld?
Vorige week hoorde een freelance collega voor het eerst van mijn ziekte. Ze had zelf ook een vorm van kanker gehad en raadde me aan een blog te beginnen om de mensen die wat verder af staan op afstand te houden. Ja, die functie heeft het, maar dat is voor mij niet het belangrijkste.
Mijn eerste doel is mijn omgeving te informeren. En inderdaad is het fijn dat ik mijn verhaal dan niet tien keer op een dag hoef te vertellen aan jan en alleman. Maar er bellen ook nog steeds mensen. Gelukkig wel.
Een tweede doel is afleiding. Ginger houdt me alert op wat het vertellen waard is, want aan het einde van de dag komt er altijd weer een bericht. Liefst iets meer dan alleen hoe het gaat, iets met meer lagen, een verrassing, soms iets dieps maar ook graag wat lichtvoetigs. En dat alles formuleer ik met zorg, wat ik graag doe en wat dus ook weer voor afleiding zorgt.
Maar wat ik steeds vaker terug hoor is dat lezers, patiënt of niet, voor zichzelf iets uit mijn blog halen. Iets om over na te denken. Iets om zich over te verwonderen. Iets om mee te nemen en door te vertellen. Dat vind ik fijn. Dan zijn mijn belevenissen nog ergens goed voor.
En daarom ben ik ook blij dat de Borstkankervereniging een link heeft opgenomen. Wie weet waar het toe leidt. Al kan ik maar een paar vrouwen aansteken met de kracht en nuchterheid die ik nu heb, dan is het al mooi. En wie weet zal ik lotgenoten ook nog eens hard nodig gaan hebben.
Vandaag
Het was een productieve werkdag en toen ik dacht dat ik moe werd, ben ik een fietstochtje gaan maken. Dat gaf weer nieuwe energie. Rocky en de kinderen zijn weer veilig thuis. En ik ben weer veilig samen.
Dit is niet specifiek een reactie op dit bericht, maar meer in het algemeen. Vanwaar toch die hardnekkige boodschap dat kankerpatienten positief moeten zijn, angst moeten overwinnen, in hun kracht moeten staan? Dat geest en lichaam invloed op elkaar hebben, dat geloof ik. Dus als iemand helemaal depressief wordt na een diagnose kanker, dan is het heel mooi als die persoon daar weer wat van los kan komen en het leed weer wat beter aan kan. Maar impliciet lijkt die aansporing tot positief zijn in zich te bergen dat 'negatieve' gevoelens als angst, verdriet, bezorgdheid, boosheid, niet mogen. Terwijl het de normaalste zaak van de wereld is dat je dergelijke gevoelens hebt. Naast die negatieve gevoelens zijn er vaak juist ook extra bewust 'positieve' gevoelens. Het relativeren van kleine zorgjes, het bewust worden van wat je hebt, het ervaren van tevredenheid met het leven. Volgens mij is het juist mooi als dat scala van gevoelens wordt ervaren. Negatieve gevoelens hoeven niet onderdrukt of overwonnen te worden. Ze mogen er zijn. Het grootste gevaar van de boodschap tot positief denken is volgens mij dat mensen zichzelf de schuld gaan geven als de kanker toch wint. En dat kan toch echt niet de bedoeling zijn. Geef kankerpatienten een luisterend oor, aandacht, medeleven en de ruimte om met de situatie om te gaan hoe zij dat doen. Iedereen doet dat weer anders en er is geen goede manier. Impliciete boodschappen over hoe het zou moeten, kunnen een druk opleggen.
BeantwoordenVerwijderenVind je dat ik die boodschap afgeef? Dat is niet mijn bedoeling. Ik denk inderdaad ook dat alle emoties er mogen zijn en ik probeer mezelf de ruimte te geven voor alles wat ik voel. Ik merk dat sommige mensen in mijn omgeving, vooral in het begin, zwaarder reageerden dan ik me voelde. En dan zeg ik, net als jij, geef me liever een luisterend oor. Tegelijkertijd besef ik dat ook mensen in mijn omgeving hun emoties hebben, en die mogen er ook zijn. Ik ben blij dat ik - tot nu toe - de kracht heb om positief in het leven te blijven staan. Niet alleen omdat het zou kunnen bijdragen aan mijn genezing, maar ook omdat iedere dag die ik heb daarmee voor mij een waardevolle dag is.
VerwijderenMooie toelichting. Expliciet geef je die boodschap ook zeker niet, maar toch proef ik het impliciet wel een beetje. Maar als dat jouw eigen ervaring is, dan is dat ook logisch.
Verwijderen