Haar (3)

Wat een opluchting, dat haar eraf. Het was een goeie dag vandaag, maar het haren wassen en borstelen vanochtend gaf me een ziek gevoel. Er bleef steeds meer aan de borstel hangen, hoe voorzichtig ik ook deed. Gelukkig had mijn thuiskapster snel tijd en kon ze mijn ergernis snel en discreet oplossen. De confrontatie met zo'n berg haar op de grond is nog steeds niet niks, maar is beter te verdragen dan strengen haar aan een borstel. Nu voelt het weer gezond. Nog steeds hangt er af en toe een haartje los, maar dat valt minder op.

Vandaag
Vanmorgen had ik de energie om wat schoon te maken in huis. Ik werd er fijn moe van, niet ziek moe. Daarna een gezellig bezoek van een oude bekende en na mijn knipbeurt heb ik César en zijn fietsmaatje uit school gehaald. Mijn korte haar viel wel op. "Mijn moeder heeft kanker en daardoor kan ze kaal worden", vertelt César aan zijn maatje. Het raakt me. Nooit gedacht dat hij ooit zo'n zin zou uitspreken. Maar het hoort nu bij zijn leven. De rest van de dag speelt hij weer met waterballonnen en zijn vriendjes in de straat. Zijn leven gaat gewoon door.