Werktherapie

Ik maak er nu een heel punt van, van dat werken. Maar na de de eerste en de tweede chemo heb ik ook gewerkt. Alleen na de derde ging ik op vakantie. Nu, na de vierde, lijkt het moeilijker om op gang te komen. De ochtend gaat nog wel, maar rond het middaguur beginnen mijn ogen dicht te vallen. Vandaag ben ik languit op de grond gaan liggen om een dutje te doen. Dat hielp goed, maar volgende keer neem ik toch een matje mee.
Ik heb vandaag onder andere gelezen in het blad van de Borstkanker Vereniging Nederland, waar ik nota bene zelf voor schrijf. Ik heb een paar ideeën voor artikelen en daarvoor wil ik weten of die onderwerpen al aan bod zijn geweest. Ik lees het blad nu met andere ogen. Ik lees onder andere hoe moeilijk het is om na de behandeling de draad van het werk weer op te pakken. Ik lees over vrouwen die heel graag willen maar nog niet kunnen. En over vrouwen die er zo lang uit zijn geweest dat ze moeite hebben met wennen. En ook over vermoeidheid die nog lang aanhoudt.
Ik denk dat het met werken net zo is als met bewegen. Als je het niet doet, dan wordt het steeds moeilijker om weer te beginnen. En als je het wel doet, dan zorgt het ervoor dat je je minder ziek voelt. Want werken geeft pit, ook al moet ik tussendoor even mijn ogen dichtdoen.