Het is de dag waar moeders van jonge kinderen naar uitkijken: de dag dat de scholen weer beginnen. Deze moeder zag het ook wel zitten. Weer wat regelmaat in de dagen, agenda's en huiswerk om me heen, een stimulans om weer aan het werk te gaan. Ik hoef gelukkig niet fulltime aan de slag, want deze maand kan ik een arbeidsongeschiktheidsuitkering van 75 procent tegemoet zien. Gemiddeld één dag per week werken aan een opdracht is nu mijn streven. Daarnaast ligt er op kantoor nog genoeg uitzoek- en opruimwerk, waar ik niets mee verdien, maar dat wel moet gebeuren. Ik had al enthousiast een lijstje gemaakt met klusjes om mee te beginnen. Ik kon niet wachten tot maandagochtend de wekker zou gaan.
De praktijk is anders. Vol goede moed heb ik César naar school gebracht, maar toen ik daarna op kantoor aankwam, had ik geen idee wat ik er zou moeten doen. Het lijstje met klusjes hielp niet echt. Ze leken me allemaal even onbelangrijk. Ik stopte wat paperassen in een tas en fietste naar het station, om me met de trein naar mijn bank te laten brengen. Eén klusje heb ik nog gedaan: thuis de computer aansluiten en de schoolvakanties invullen in de agenda.
De werkweek is nog lang, genoeg kans om in het ritme te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten