Er was eens een kankerpatiënt die dacht dat ze nooit meer naar de sauna zou gaan. Ze had nog nooit een vrouw met maar één borst in de sauna gezien. Daarom dacht ze dat je per se twee borsten moest hebben om te worden toegelaten. Verder dacht ze dat in de sauna iedereen van veraf twee ongelijke borsten zou herkennen als iets engs. Dat gecombineerd met haar plaatselijke kaalheid maakte dat ze de sauna als een onbegaanbare berg zag. Ze zagen haar al aankomen!
Gelukkig was er ook nog vriendin P, die haar ervan overtuigde dat niemand perfect is en dat zij er eigenlijk tamelijk normaal uitzag in vergelijking met de doorsnee saunaganger. Daar had P gelijk in. Want als ergens blijkt dat de gemiddelde Nederlander niet bestaat, dan is het wel in de sauna. Zo gebeurde het dat G en P op een donkere, regenachtige avond hun afvalstoffen lieten afvoeren in de sauna, afkoelden in een stortbui en zich van niemand wat aantrokken. Niemand trok zich ook wat van hen aan trouwens. Zo gaat dat. Misschien gaat dat zelfs nog zo wanneer je maar één borst hebt. Maar G besloot om daar nog even niet over na te denken. Ze was heerlijk rozig geworden en ging lekker slapen. Ze droomde nog lang en gelukkig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten