Casual Friday

Wat gaat een week snel. Morgen mag ik alweer aan de slang. Ondertussen ben ik voorzichtig aan het werk en mis ik de vrijdag voor het maken van werkafspraken. 'Vrijdag is voor mij geen werkdag', mailde ik vandaag aan een persvoorlichter. Ze zal wel denken dat ik op vrijdag ga tennissen. Of met mijn kinderen in het zwembad lig. Nee, ik lig vrijdag met mijn yogabroek en gebreide poncho aan in een relaxfauteuil met een ijsmuts op. Maar dat kun je niet zomaar tegen iedereen zeggen.
Het werken bevalt me goed, juist omdat de mensen met wie ik contact heb meestal weinig van me weten. Ik ben nu zelfs bezig voor een opdrachtgever aan wie ik nog niets heb verteld. Het voelt als stiekem werken. Het omgekeerde van een onterechte ziekmelding.
Ik hoop dat ik het volhoud, acht tot zestien uur per week arbeidsgeschikt blijven. De moeheid achtervolgde me deze week. Moet ik 's nachts meer slapen? Overdag een vast rustuurtje inlassen? Of korte pauzes nemen tussendoor? Het is nieuw voor mij, maar ik kom er wel achter voordat de twaalf weken om zijn. Misschien is niet naar de Efteling gaan wel genoeg.