Tweede van twaalf

Met iedere kuur krijg ik weer een betere voorspelling van wat nog komen gaat. Dat is de beste samenvatting van het goede nieuws van vandaag. Vorige week had de Taxol geen allergische reactie gegeven, dus ik verwachtte dat vandaag ook niet. Toch bleef A er het eerste kwartier bij zitten, omdat benauwdheid of rugpijn in de praktijk vaak pas de tweede keer blijkt. Ze zette het infuus voor de zekerheid ook weer op de lage snelheid. Het ging meer dan tien minuten goed. Toen voelde ik iets zwaars op mijn borst. Ik wist niet eens of ik het wel zou zeggen, want A deed zo haar best om me af te leiden. Maar toen ik het toch zei, draaide ze wel meteen de kraan naar mijn pols dicht. Ze controleerde het gevoel. Drukkend? Akelig bij diep inademen? Dan is het een allergische reactie. Heel kordaat haalde ze een spuit Tavegyl. Dat is een medicijn tegen allergische reacties. Ik had daarvan al een dosis binnen, via het infuus, maar ik kreeg nog een lading extra om de boel lam te leggen van binnen. Ik moest zeker een half uur wachten tot ik verder kon, zei A, maar in de praktijk werd dat wel een uur. Ik at een halve kaassoufflé, een boterham met chocopasta, ik kletste met zus Ronalda, die speciaal hiervoor gekomen was, en af en toe deed ik mijn ogen dicht als Ronalda een verhaaltje voorlas.

Het was één uur toen de Taxol verder mocht lopen. Eerst op halve snelheid, toen op driekwart en daarna full speed. Het ging goed. Volgens A gaat het voortaan altijd goed, omdat we volgens een allergieschema gaan werken. Dat betekent dat ik voortaan uit voorzorg extra Tavegyl krijg. Duurt langer, maar dan weet ik het van tevoren. 

Tijdens het full speed inlopen, wat toch nog 50 minuten duurde, kreeg ik een heerlijke voetmassage, waarbij ik lekker kon wegdromen. Toch hoorde ik A op het eind tegen de hapnotherapeute fluisteren dat ze na afloop het infuus eruit zou halen. Wat? Geen Herceptin vandaag? Vond ze me daar te zwak voor? Maar nee, ik had het verkeerd begrepen. De Herceptin hoeft maar één keer per drie weken! Dat is weer een meevaller! Nog anderhalf uur moest ik blijven met een bevroren hoofdhuid. Ik kletste nog wat met Ronalda en las wat op mijn iPad nadat ze weg was. Zo werd het ongemerkt vier uur en mocht ik gaan. Rocky kwam me halen met de auto van de buren. Zelf fietsen was geen optie met een dubbele dosis Tavegyl, dat slaperigeheid als  bijwerking heeft. Ben nog steeds niet helemaal helder,  misschien is het uit deze tekst te lezen. Ook dat kan ik niet beoordelen.

Ik doe nog even mijn ogen dicht, want het enige waar ik last van heb is moeheid. En opvliegers. Misschien helpt een dutje daar ook wel tegen.