Al toen ik de allereerste keer in het kuuroord op de tweede verdieping kwam, zag ik de poster hangen van de workhop uiterlijke verzorging bij kanker, Look good, feel better. Dat is natuurlijk zo: als je er goed uitziet, in de spiegel en in de ogen van anderen, voel je je beter. De vrouw op de poster zag er wel een beetje zielig uit, vond ik. Ze werkte haar wenkbrauwen bij, wat haar zichtbaar inspande. Trucjes leren om er iets beter uit te zien leek me een soort laatste redmiddel om nog iets van je leven te maken. Het stond erg ver van me af, met mijn volle bos haar en gevoel van onverwoestbaarheid, wat ik ondanks alles had.
Inmiddels ben ik ruim drie maanden verder en ik heb me eindelijk opgegeven voor de workshop. Een lotgenote met wie ik samen optrek gaat ook, dat vond ik een goede aanleiding. Andere lotgenoten heb ik al voor zien gaan, die plaatsen op MetRobbin mooie foto's van zichzelf en/of het cosmeticatasje dat je bij de workshop krijgt. Dat maakt nieuwsgierig. Zeg maar gerust hebberig.
Tot nu toe neem ik maatregelen steeds uit voorzorg. Een droge huid heb ik nog niet gehad, maar ik smeer me dan ook na iedere douchebeurt in. Ik heb geen kiespijn, maar ik loop ook altijd met tandenstokers op zak. Mijn nagels zijn nog heel, maar ik heb ze ook gelakt met nagelverharder. Misschien komt de workshop net op tijd om de zichtbare verandering in wimpers en wenkbrauwen voor te zijn. Zouden er ook plakwimpers in het pakketje zitten?
Overigens ken ik het gevoel van onverwoestbaarheid nog steeds. Met de oppimpcursus hoop ik het nog langer vast te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten