Oktober

Oktober is borstkankermaand. Pink Ribbon vraagt in de krant al dagen aandacht voor het feit dat dagelijks 9 vrouwen overlijden aan borstkanker. Het doel is meer geld in te zamelen voor wetenschappelijk onderzoek naar borstkanker. Daar moet ik waarschijnlijk blij mee zijn. Maar ik ben er nog niet klaar mee. Het leidt me af van waar ik mee bezig ben, namelijk: genezen. Er zijn kuren, er zijn operaties, er zijn dokters die me helpen, dus aandacht genoeg voor borstkanker, dacht ik zo. Het stelt me niet gerust dat extra aandacht blijkbaar nodig is.
Het heeft ook iets heel onwerkelijks doelgroep te zijn van een fondsenwervingsactie. Geldinzamelingen zijn voor zielige groepen in de samenleving, zo was mijn beeld. Lepralijders. Nu wordt opeens mijn situatie uitvergroot, de situatie van de vrouw met borstkanker. Alarmerende cijfers, die ik hier niet graag citeer, moeten de ernst van de zaak benadrukken. Laat ze mijn blog maar niet lezen, die potentiële donateurs, dan gaat de hand op de knip. Optimisme is geen reden voor een gulle gift.
Tegen wil en dank heb ik in de webshop van Pink Ribbon gesnuffeld. Best grappige dingen hebben ze daar. Een Pink Ribbon paraplu, een Pink Ribbon zadeldekje, zelfs een opblaasbare Pink Ribbon. Ze maken het zo groot, dat het bijna zelfspot wordt. Onbedoeld misschien, maar met die relativering kan ik de oktobermaand toch beter hebben.