Dokter T is terug van een halfjaar sabbatical. Toen hij vertrok, was ik nog geen patiënt. Stom toevallig heb ik hem één keer gezien, toen zijn vervanger naar een uitvaart was. Nu is hij mijn vaste oncoloog. Een prettige, ervaren dokter. Geruststellend. Vriendelijk. Empathisch. Er was geen andere reden voor een afspraak dan de wisseling van de wacht, dus ik zag mijn ziekenhuisbezoek vandaag als een welkom verzetje op een lege dag. Het waaide 's middags al wat minder, de zon scheen, dus ik kon ook nog lekker op de fiets.
Dokter T liet me wel even wachten. Toen ik aan de beurt was, regende het buiten. In een onverlichte spreekkamer namen we serieuze zaken door: bijwerkingen, de goede uitslag van de mri van 3 september, de lange weg die ik nog heb te gaan en de lange periode waarin ik daar profijt van kan hebben. Kàn hebben, want genezing kon hij niet beloven. Dat wist ik natuurlijk wel, maar tijdens een verzetje hoor je natuurlijk liever wat vrolijkers.
Het nieuws is dat ik in december twee scanners in moet: een mri en een PET/CT. De mri is om de tumor in de borst weer te meten, zodat ook duidelijk wordt wat voor operatie het moet worden, en om te bepalen waar de bestraling van de ruggenwervel moet gebeuren. De PET/CT-scan is met name voor mijn oksel. Als die 'schoon' is, hoef ik minder bestralingen te ondergaan. Dat zou mooi meegenomen zijn.
Ondertussen is de week voor Kerstmis in mijn agenda een ziekenhuisweek aan het worden met scans en uitslagen. Of er nog een weekje vakantie tussendoor kan, wordt steeds onzekerder. Maar ik houd graag een plekje vrij voor dokter T, die me dan hopelijk een vrolijk kerstfeest gaat bezorgen. Weten wat al dat chemogeweld heeft uitgehaald is me ook wat waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten