De afgelopen dagen ben ik in snel tempo toegegroeid naar een volgende stap in mijn ziekteproces. Ik heb me met ingang van heden voor meer dan 80 procent arbeidsongeschikt gemeld. Om me op te laden voor het gesprek met mijn inkomensverzekeraar, belde ik eerst mijn verzekeringsadviseur. Zij had me jaren geleden deze arbeidsongeschiktheidsverzekering geadviseerd. Afgelopen zomer had ze een discreet afschrift ontvangen van mijn ziekmelding, waarna ze mij een kaartje had gestuurd. Ze had aangeboden me te helpen en dus belde ik haar. Ze verzekerde me dat ik geen weerstand hoefde te vrezen bij de verzekeraar en dat het met mijn diagnose, die ik haar in een notendop had verteld, normaal is dat je 100 procent arbeidsongeschikt bent en daarmee een jaar met rust wordt gelaten. En mocht ik op problemen stuiten, dan zou ze me helpen.
Vervolgens belde ik de inkomensverzekeraar. Ik noemde mijn dossiernummer en mijn wens om te worden ingedeeld in de arbeidsongeschiktheidscategorie 80 tot 100 procent. Gevraagd naar de reden vertelde ik dat ik sinds deze zomer chemokuren volg, waarbij ik aanvankelijk nog goed kon werken, maar dat mijn energie nu snel afneemt. De reactie was begrijpend. Het zou intern worden besproken en dan kon ik een schriftelijke bevestiging verwachten. Dat was het.
Nu is het verder aan mij om de hoeveelheid werk goed te doseren. Ik mag er vanaf nu niet meer dan 20 procent van mijn normale inkomen mee verdienen, maar ik moet er vooral ook niet door onder druk komen te staan. Ik heb al een paar keer nee gezegd, dus ik ben op de goede weg. Het is een leerproces voor een zzp'er. Tot nader order werk ik dus maximaal 20 procent. Sinds mijn laatste zwangerschapsverlof heb ik niet meer zo weinig gewerkt. De tijd is er rijp voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten