Het is nu wel duidelijk: met die taxoltroep blijft er in het weekend genoeg te genieten, maar komt de domper op maandag. Vanmorgen ben ik begonnen met twee paracetamols. Dat hielp tegen pijntjes, maar niet tegen het gevoel dat alles zwaar is. Ik had me verheugd op een ochtend thuis werken. Mijn favoriete taak stond op het programma: facturen schrijven. Helaas heeft mijn lievelingsklusje iets van zijn glans verloren nu ik nog maar 25 procent werk. Dat viel dus tegen, zeker omdat het wel voelt alsof een groot deel van mijn tijd met werk is gevuld. Nog wat opruimen en mails beantwoorden en de ochtend was alweer om.
Voor de lunch reisde ik met twee stoptreinen naar lotgenote L. Ondanks het mooie weer liet ik de fiets liever staan. Een goede keuze, want zelfs met weinig inspanning zat ik al vermoeid aan tafel. Maar het was de moeite waard. We aten heerlijke broodjes en we deelden onze belevenissen van de afgelopen weken. Met twee stoptreinen reisde ik zonder problemen weer terug, maar als ik had moeten rennen om de trein te halen, had ik het niet gedaan. Terwijl ik gisteren nog door het bos liep te draven!
Van slapen kwam niets meer, want César moest worden gehaald en er moest eten op tafel komen. Dag voorbij.
Er komen nog acht maandagen in deze kuurperiode. Ik moest me er maar op voorbereiden dat die niet beter worden dan deze. Laat ik eens op zoek gaan naar iets om de dag gemakkelijk mee door te komen. Gewoon maar weer eens op de bank met Uitzending Gemist, net als tijdens de vorige kuren. Een geurig bad nemen, met een rustig muziekje erbij. Een lekkere taart bakken, waarvoor ik in het weekend de ingrediënten al koop. Maandag, verwendag. Klinkt al beter. Dan kan ik er dinsdag weer tegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten