De vertrouwde omgeving van thuis doet me goed. De rode plek is aan het verbleken, zagen we vanmorgen voor het eerst. Ik durfde de arts dus wel onder ogen te komen voor een controle. Ook hij vond dat de scherpte er vanaf was. Wel tapte hij nog een keer vocht af, om het mijn lichaam wat makkelijker te maken. Een klein beetje ietwat troebel wondvocht raakte ik zo kwijt. De boosdoener is inmiddels ontmaskerd. Zijn naam eindigt op kokken, maar het begin ben ik vergeten. In ieder geval is het antibioticum dat ik gebruik de beste remedie voor dit sujet. Dat moet ik dus blijven gebruiken.
Ik laat de ziekenhuisperiode achter me. Ik ben er niet zeker van of het wel echt nodig is geweest, maar misschien heeft het erger voorkomen. Ik ga weer verder met opbouwen: een dagelijkse wandeling en dagelijks rust, koken met beleid, boodschappen doen met hulp van een bevriende autobezitter en proberen mijn arm- en schouderoefeningen te doen, ter voorbereiding op de bestralingen. Morgen naar de bestralingsarts. Voorlopig blijft het ziekenhuis me meer vertrouwd dan me lief is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten