Na drie avondmaaltijden heb ik het wel gehad hier. Ik heb nog geluk dat ik zoveel afleiding heb. Zo werd het ongemerkt lunchtijd omdat er 's morgens bezoek was. Maar toen ik na het eten mijn oefeningen had gedaan en ook een aflevering van Nederland in beweging serieus had gevolgd, sloeg de verveling toe. Ik las de nieuwe Linda uit terwijl mijn drie kamergenoten één voor één afscheid namen.
Morgen wordt mijn ontslagdag, hoogstwaarschijnlijk. De rode plek is verder teruggetrokken en dat is waar het om gaat. De kuur slaat dus aan en dat betekent dat ik na nog een nachtje infuus naar huis mag met pillen met dezelfde werkzame stof. Ik zie het terugtrekken niet heel snel gaan en ook de dikke bult neemt nauwelijks af. Volgens de dokter heeft dat nog meer tijd nodig. Het belangrijkste is nu dat de roodheid afneemt. Morgenochtend kijkt de dokter nog een keer en spreekt dan het verlossende woord.
Ik verlang naar de vrijheid om te gaan waar ik wil zonder mijn infuuspaal met me mee te moeten rijden en te moeten speuren naar een stopcontact. Naar een wandeling in de frisse lucht. Naar mijn eigen bed met mijn eigen lief. Naar mijn kinderen om me heen. Naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten