Niet eerder in mijn behandeling - en daarvoor al helemaal niet - heb ik zo lang achter elkaar beweging noch buitenlucht gehad. Vier dagen zat ik alleen maar binnen, de paar stappen op de parkeerplaats van het ziekenhuis niet meegerekend. Vandaag wilde ik per se een wandelingetje maken. Het weer lokte en Rocky stelde zijn arm beschikbaar. En zoals zo vaak is gebleken, hielp ook nu de beweging om me beter te voelen. De eerste stappen voelden onwennig, maar toen ik door had dat het hielp om mijn hand in Rocky's arm te laten klemmen ging het veel beter. Verkrampt en scheef lopen bleek ook niet nodig. Met een rechte rug kwam ik na een halfuurtje weer fier thuis aan, met meer energie en vertrouwen dan waarmee ik was vertrokken. De pijn is niet minder, maar de moed is verdubbeld.
De drain liep gisteren een stuk minder, vannacht weer iets meer. Voor maandag heb ik een afspraak staan om de drain te laten verwijderen. Hopelijk ben ik dan echt van alle slangetjes verlost.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten