Vasthouden

Een lotgenote vroeg via internet advies over hoofdhuidkoeling. Ze wil graag haar eigen haar houden, maar heeft twijfels over het resultaat. Ze had iemand ontmoet die de cold cap had gebruikt en slechts een dun en dor bosje had overgehouden. Ik heb haar mijn positieve ervaringen verteld en foto's gestuurd van mijn lokken. Ik ben er nog steeds blij mee, maar toch heb me wel afgevraagd of het het allemaal waard is geweest. Ik kan me best voorstellen dat iemand liever een flamboyante pruik heeft dan zestien keer je haar laten bevriezen en een armzalige coupe overhouden.
Waarom ik dan toch blij ben met mijn keuze? Het is niet alleen vanwege mijn spiegelbeeld, want met een pruik zou ik er vast beter uitzien. Maar eigen haar heeft nog meer voordelen. Je kunt er zonder problemen mee zwemmen bijvoorbeeld. En je voelt het wapperen in de wind. En als de chemo's voorbij zijn, zal de overgang naar een voller en misschien weer langer kapsel geleidelijk gaan. Maar na twaalf chemo's is mijn haar ook symbool geworden voor vasthouden wat ik had. Ik heb belangrijke dingen moeten laten schieten: werk, avondafspraken, actieve dagen, aaneengesloten nachtrust. Maar mijn haar heb ik nog, net als mijn ochtendritueel met de kinderen, mijn ren/wandelrondje in het bos, mijn plezier in de keuken en zo nog het één en ander. Dat geeft kracht en houvast in deze laatste chemomaand, de zwaarste van allemaal.
Rocky zei vandaag dat een vermeend kaal plekje op mijn achterhoofd niet langer te zien was. Volgens mij is er nooit iets kaal geweest daar, maar als ik hem moet geloven heeft de medicinale shampoolijn zijn werk gedaan. De probeerflesjes zijn bijna op. Zal ik dan toch maar diep in de buidel tasten voor een serieuze flacon?