Waar zit kracht? Niet spierkracht, maar daadkracht, draagkracht en mentale kracht? Afgelopen weekend leek de fut uit iedere vezel van mijn lichaam verdwenen. Als je een berg bent opgefietst, helpt het om wat te eten. Als je hard hebt gewerkt, helpt het om te ontspannen. En als je bent doorgezakt, helpt het om te slapen. Maar als je 14 chemo's in je uitgestort hebt gekregen, wat helpt dan? Mijn toverformule van activiteit en rust is uitgewerkt, want zelfs geringe activiteit kan nu al slopend zijn, zoals zaterdag een halfzacht rondje fitness. Daar hielp geen middagdut meer aan. Maar ook zonder fitness was ik al uitgeteld.
Het is de striptease van het leven. Een mooie vergelijking, die me in de schoot werd geworpen door schrijfvriendin C die reageerde op mijn blog. Steeds meer raak ik (tijdelijk) kwijt: een deel van mijn haar, energie, conditie, concentratie, kracht. Hoogstwaarschijnlijk gaan er ook een paar teennagels aan. Maar de algehele zwakte stoort me nog het meest. Ik zoek nieuwe toverformules, waarmee ik kracht kan putten uit wat ik nog wel heb. Want ik sta nog lang niet in mijn nakie.
Ik heb mijn woorden nog. Vriendin S merkte op dat mijn woorden in dit blog helder zijn, duidelijk, sterk ook op een manier. Dat ik alles op een rij heb en vertel wat ik wil vertellen.
Minstens zo heilzaam is de humor die in woorden kan schuilen. Vandaag heb ik een groot deel van de dag besteed aan het schrijven van een Sinterklaasgedicht in opdracht. Ik verkneukel me over woordspelingen en kan mijn lachen niet inhouden als ik het resultaat hardop aan Jane voorlees.
Veel tijd besteden aan schrijven is een formule die werkt. Want voor een dipdag viel deze maandag reuze mee. Ik heb nog vier rijmopdrachten liggen. Daarmee ligt de striptease wel even stil. Ik heb zelfs alweer een vestje aangetrokken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten