Chemo as usual

Nummer tien wordt het morgen. Ik heb er bijna niet aan gedacht vandaag. Voor de eerste chemo's pakte ik een dag van tevoren al een tas in. Warme poncho, iPad, iets te lezen, wat ik nooit gebruikte. Tegenwoordig is donderdagavond niet anders dan andere. Ik lig zelfs laat in bed met een biertje op. Eentje ja, om het leven te vieren. Dat is waar het om draait vandaag. Verder is er niets nieuws onder de zon, voor ons als ervaren chemogangers. Die poncho gris ik morgen wel van de bank, meer heb ik niet nodig. Begeleiding is geregeld: Rocky fietst mee heen en Rocky fietst mee terug. En mijn lievelingsverpleegkundige A is weer terug van vakantie. Ze sleept me er wel door, door de laatste drie. Morgen streep ik weer eentje af.