Zorgverlof

Rocky heeft deze week zorgverlof. Omdat mijn slechtste dagen dit keer niet in het weekend vallen maar middenin de week, heeft hij besloten een week thuis te blijven voor mij en voor César.
Maar net als in het weekend, gaat hij ook tijdens zijn zorgverlof niet de hele dag naast me zitten. Zo heeft hij vandaag veel gezorgd voor de kozijnen. Morgen nog een verflaag en dan kunnen ze er weer een paar seizoenen tegen. En hij is naar de kapper geweest. Verder staan reparaties aan de wc en het laminaat op het programma.
Die nuttige-dadendrang was precies de reden waarom ik vooraf wat sceptisch was over dat zorgverlof. Zo'n klussende man in huis, zou ik daar nou beter van worden? Ik red me wel. Ik bestel wel een pizza. Of ik haal boodschappen met mijn rolkoffer. En dat kán ik ook. Maar toch scheelt het een hoop dat hij af en toe vraagt of hij wat voor me kan doen. Dat hij kookt en César wat te drinken geeft. Maar het meest nog dat hij er is om even mee te praten. Even wat te delen. Even vast te houden. Hij weet steeds beter wat ik nodig heb en ik weet zijn aanbod steeds beter te waarderen. Nooit aan gedacht dat we dat er na 22 jaar nog bij zouden moeten leren, maar het lukt wonderwel.
En ondertussen zijn ook nog de kozijnen gedaan...