Het is stil om me heen. Veel mensen die ik normaal regelmatig spreek of mail zijn op vakantie, in de buurt is het rustiger dan anders. Oude getrouwen blijven bellen, mailen en sms'en en er valt ook nog regelmatig een kaartje uit onverwachte hoek in de bus. Ontzettend lief, meer dan ik zelf ooit voor iemand heb gedaan, geloof ik. Nu ik weet wat zo'n hart onder de riem betekent, hoop ik daar meer oog voor te hebben.
Naast de steun van nabije en verre bekenden, heb ik ook zo nu en dan lotgenotencontact. Ik begon er wat aarzelend mee. Op de websites die ik in het begin bezocht, zoals De Amazones, viel mijn oog steeds direct op de nare verhalen. En met mijn ene uitzaaiing kan ik daar nu eenmaal niet zo gemakkelijk mijn schouders over ophalen.
Sinds kort gebruik ik Met Robbin, een aardige app speciaal voor vrouwen met borstkanker. Deelnemende vrouwen geven elkaar tips over eten dat lekker smaakt na de chemo, vertellen hoe ze hun kaalheid ervaren, maar ook hoe ze genoten hebben van een wandeling of van een middag shoppen. De sfeer is positief, ondanks de zorgen. De app helpt ook om moeilijke momenten door te komen met speciale (mindfulness)oefeningen of opdrachten. Zo is nooit echt stil, als ik dat niet wil.
Vandaag ging het weer beter dan gisteren. Grootste activiteit: fietsen naar kantoor met Rocky en César om mijn computer op te halen. En natuurlijk een ijsje eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten