Vakantiespecial: Beide benen op de grond

We doen een spelletje Risk met zijn vijven, ter afsluiting van een zorgeloze dag. Begonnen met een rustig loopje in de vroegte, naar de top van de duinen en weer terug. Daarna naar het dorp, suikerpinda's en oude kaas gekocht op de markt en daarna naar het strand, want het was veel mooier weer dan voorspeld. Gezwommen in de zee en toch maar wat gedronken bij het paviljoen. Niet teveel, dit keer.
Mijn blog van gisteren heeft nogal verschillende reacties opgeleverd, online, via sms en telefoon. Medeleven, een hart onder de riem en aansporingen om toch vooral in het nu te blijven leven. Dat doet me goed. Een wankel moment is nog geen reden om bij de pakken neer te gaan zitten. De emotie moest er gewoon even uit, en dat overkomt me steeds onverwacht.
Wie zich zorgen maakt dat er iets ernstigs is voorgevallen, kan ik geruststellen. Ik ben niet gewond en ik ben ook niet gevallen. Mijn emo-dag kon gelukkig met praten en een nachtje slapen worden opgelost. En voortaan houd ik het weer bij een enkel drankje.