Voor iemand die net klaar is met chemo's kom ik nog best vaak in een ziekenhuis en wordt er nog veel in mijn lijf geprikt. Vandaag was ik in de nucleaire bunker voor foto's van de pompfunctie van het hart. Het inspuiten van radioactieve vloeistof is een voorwaarde om iets te kunnen zien, dus daar begon het mee. Ik word niet meer warm of koud van een prikje, dus dat stoorde me niet. Vervolgens moest ik vier minuten stil liggen met een plaat tegen mijn ontklede maar met een handdoek bedekte borst. Na afloop hoorde ik alleen dat de opnames gelukt waren. Als de pompfunctie in orde is, hoor ik verder niets. Daar ga ik dus maar vanuit. Bovendien kom ik vrijdag alweer in het ziekenhuis voor mijn Herceptin en die krijg ik alleen als de pompfunctie goed is.
Vandaag heb ik ook gebeld met mammacare verpleegkundige D om te vragen of ik voor kerst de chirurg te spreken kan krijgen. Dat gaat ze regelen, maar dat niet alleen. Het blijkt dat ik nog een aparte mri van de borst moet hebben die nog niet stond ingepland. Er stond alleen een PET-scan en een mri van de ruggenwervel gepland. D pakt meteen door en gaat ook alvast en operatiedatum prikken. Die hoor ik morgen. Fijn om wat meer houvast te hebben dan 'ergens in januari'.
Het gaat vandaag alweer een klein beetje beter dan gisteren. Ik maak kleine stapjes en ben daar blij mee. Iedere vooruitgang is nu een blijvende vooruitgang en dat stemt me tevreden. Na het onverbiddelijke ritme van 12 klappen is het heerlijk om bij te kunnen komen. Ik neem er de tijd voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten