Onderzoek

Misère is nooit alleen maar misère. Het is altijd wel ergens goed voor. Mijn misère geeft me de kans om anderen te helpen door mee te doen aan een onderzoek. En hoe weinig ik ook kan, een vragenlijst invullen lukt nog wel. Het zijn vragen over het (on)welbevinden van vrouwen die worden bestraald wegens borstkanker. Aan de hand van de antwoorden gaan de onderzoekers na op welke gebieden extra onderzoek nodig is, zodat de behandeling en ondersteuning van toekomstige patiënten met borstkanker kan worden verbeterd, zo vermeldt de toelichting. En ook: "U heeft zelf geen direct voordeel van deelname aan het onderzoek."
Vanmorgen kreeg ik de vragenlijst in handen. Tijdens het wachten op de bestraling las ik hem vast door. "Lichamelijk kan ik veel aan. Ja, dat klopt. Nee, dat klopt niet." Met tussen beide uitersten drie vakjes om een nuancering aan te geven, zoals "dat klopt een beetje." Nog een vraag: "Ik vind dat ik weinig doe op een dag. Ja, dat klopt. Nee, dat klopt niet." En zo nog tientallen vragen, waarop ik nu tegenovergesteld antwoord in vergelijking met pakweg een jaar geleden. Tientallen vragen ook naar dezelfde weg, allemaal net iets anders geformuleerd. In gedachten vulde ik de lijst vast in. Zonder enige nuance zette ik mijn kruisje steeds helemaal links of helemaal rechts, al naar gelang de positieve of negatieve formulering van de vraag.
Na de bestraling at ik chocoladetaart en maakte ik een boswandeling met vriendin E. Even klagen, maar ook even over andere dingen praten. We liepen langs sneeuwklokjes in een aarzelend zonnetje en fietsten samen weer naar huis. Ik had meteen kunnen gaan slapen, maar ik besloot eerst mijn omgeving wat op te frissen met een doekje, een stofzuiger en wat uitkloppen. Daarna dommelde ik weg op de bank, terwijl buiten de vogels floten en Jane naast me haar huiswerk maakte.
Vanavond pakte ik de vragenlijst weer, dit keer met een pen erbij. "Lichamelijk voel ik me in een slechte conditie." Klopt dat? Nee, zeker niet helemaal, anders kon ik toch niet wandelen en fietsen? "De zin om dingen te ondernemen ontbreekt mij." Klopt dat? Nee, niet helemaal, anders was ik vanmorgen toch wel meteen op de bank geploft? En zo bleken er meer grijstinten te zijn. Zelfs de toelichting bleek niet meer zo zwart-wit, want ook als patiënt had ik voordeel van het onderzoek: het opende mijn ogen voor het verschil dat een gezellige boswandeling kan maken.

Geschreven op donderdag, gepubliceerd op vrijdag.