Dit stukje hoop ik over een half jaar nog eens te lezen om dan te denken: ja, ik heb wat geleerd van die hele ziekteperiode. Langzaam leven. Ik kan op het moment niet anders, maar ik wíl ook niet meer terug naar de strakke schema's van vroeger. Ik propte zonder aarzelen werk, sport, huishouden en sociale afspraken zonder pauze achter elkaar in een dag. En eigenlijk had ik dan nog meer willen doen. Liever moe dan lui.
Nu is het andersom. Het was vandaag een mooie dag voor de hangmat. Lekker even met een dekentje in de zon. En verder? Klusjes genoeg, maar rustigaan. 's Middags ook gewoon weer anderhalf uur naar bed. Kost een hoop tijd, maar slaap is helend. Daana een gezonde maaltijd koken, heel belangrijk in het langzame leven van Ginger. Om die samen met zoveel mogelijk gezinsleden op te eten. Vandaag was de score weer vijf. En 's avonds met Rocky samen een wandeling maken, voor de nodige beweging. En straks weer een goede nachtrust.
Wat neem ik daarvan mee naar mijn leven ná de behandeling? Niet de slaapjes, hoop ik, maar wel het besef dat niet alles vandaag af hoeft. Veel belangrijker is het om tevreden te zijn met wat je wél doet. Een minuscuul stukje playmobil nasturen aan een klant. Bloemen in een vaas zetten. Met César samen weer een plank opruimen in zijn kamer. Ook als er straks - in mei ofzo - weer werk is dat af moet en als ik weer sportambities heb, hoop ik toch die filosofie vast te houden. De waarde van een dag zit 'm niet in hoevéél je doet, maar in de voldoening ervan. Ik denk dat het kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten