Het werveldilemma is verrassend snel tot een voorlopige oplossing gekomen in een consult met dokter X, mijn eigen bestralingsarts die ik wekelijks zie aansluitend op een bestraling. Dat was toevallig vanochtend al. Er staat maar vijf minuten voor het consult, dus met aan- en uitkleden erbij had ik gerekend op drie minuten praten over bestralen en bijwerkingen. Maar dokter X begon meteen over de mail die hij al had gekregen van dokter D. "Ik begrijp heel goed", zei dokter X, "dat u nog even wilt nadenken over de bestraling van de rug." Ik hoefde bijna niets te zeggen of hij ontvouwde al een plan. Bespreek het met de oncoloog, in het consult dat half april staat gepland. Vraag hoe de bestraling van de rug zich verhoudt tot het gebruik van Herceptin, de anti-immunotherapie gericht op de eiwitgevoeligheid mijn tumortype, die ik nog eens in de drie weken krijg. Ik reageer zo goed op de Herceptin, dat er een goede kans is dat eventueel aanwezige kankercellen in het bot zich toch wel gedeisd zullen houden. Met regelmatige scans is dat te controleren. Het idee is dat de oncoloog samen met dokter D een scankalender opstelt, waarmee ze de minuscule afwijking in de wervel in de gaten gaan houden. Groeit die, dan zet ik de joker in en ga ik alsnog naar het VUmc voor drie bestralingen. Blijft die klein of verdwijnt die helemaal, dan niet.
Als er mug in de kamer is en je hebt hem al bedwelmd met anti-mug, dan ga je er toch ook niet met een kanon op schieten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten