Elfde van drieëndertig

Zo snel gaat het met bestralen. Na twee weken ben je zomaar op eenderde. Het fietsen van en naar het grote ziekenhuis is een plezier in het lentezonnetje. Slapen doe ik nog wel binnen en niet in de hangmat, al had het vandaag best gekund. Het is wel uitkijken met de zon, want het bestraalde gebied mag niet in de zon komen. Dat betekent dat ik óf tot boven mijn sleutelbeen in de kleren moet blijven óf moet smeren met factor 50. Vandaag heb ik mijn wikkelvest om mijn hals geknoopt om mezelf te beschermen. Het wordt hoog tijd om de zonnebrandcrème tevoorschijn te halen, zodat ik weer onbekommerd buiten kan zitten. Want ik reken tot 9 april op veel mooie lentedagen.