Niet beter, niet slechter

Stabiel is het beste wat ik kan zeggen als mensen vragen hoe het met me gaat. Ik verwacht ook niet dat ik de komende weken een keer voluit "goed" zal kunnen zeggen. Dat hoort nu eenmaal bij deze periode, denk ik. Tegen de blaasontsteking heb ik inmiddels antibiotica genomen. Het was iets te optimistisch om te denken dat mijn lichaam de bacteriën zelf zou kunnen opruimen. De pillen helpen gelukkig tegen de pijn, maar echt lekker voel ik me nog niet. Nu gelukkig weekend, even geen bestralingen. Ik heb er al drie van de zes-en-een-halve week op zitten. En er zijn elke dag wel leuke dingen, bijvoorbeeld dat vriendin E vandaag meefietste naar het ziekenhuis en dat Jane lekker Mexicaans voor ons kookte. En dat we lol hadden tijdens het eten over versprekingen. En dat ik lekker kan slapen, nu de blaaspijn weg is. Ik kijk uit naar een rustige nacht.