Morgen is de operatie vier weken geleden. Ik heb het daarom gewaagd vandaag de fiets weer te pakken. Ik begon met een klein stukje naar de winkel voor het eerste doel vandaag: boodschappen doen, ook voor het eerst sinds vier weken. Dat viel niet tegen. Een zware tas sjouwen vraagt nog te veel van mijn arm, maar losse boodschappen in een tas doen en die vervolgens aan mijn fiets hangen is geen punt.
Doel twee was naar fysiotherapie fietsen, tien minuten van huis. Fijn dat dat weer kan, want lopen is leuk maar kost veel meer tijd. De fysiotherapeute was tevreden. Ik kan alweer ver genoeg strekken en ook het litteken is rustiger geworden. Ze masseerde nog wat om het lymfevocht te helpen een weg te vinden en om mijn doodlopende lymfestrengen uit te rekken, zodat strekken minder gevoelig wordt.
Doel drie was een cadeautje kopen bij een winkel onderweg. Lekker efficiënt, net als vroeger. Alleen zou ik drie dergelijke doelen toen 'even' in een uurtje na mijn werk hebben gedaan. Nu was het de complete invulling van de ochtend. Ik kwam thuis in een leeg huis, keek de laatste aflevering van Ramses en viel in een diepe slaap, waaruit ik ruim twee uur later pas ontwaakte. Dus dit is de stand van zaken, concludeerde ik. Iedere activiteit die ik erbij neem, kost me extra slaaptijd.
Ik spreek binnenkort een opdrachtgever, die me heeft gevraagd of ik in staat ben wat redactiewerk te doen op kantoor. Ik zal vragen of hij naast mijn bureau een bed neerzet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten