Ik zit in de trein uit Amsterdam. Gezellig gegeten met vriendin S. En dat na een volle dag zonder slaap. Ik ben wel gaan liggen, maar de slaap kwam niet. Zo gaat dat al dagen. Dan doe ik het wel zonder. Het kan weer. En zo komt alles weer terug. De fysiotherapeute merkte vandaag dat ik mijn arm alweer verder kan strekken en dat mijn oksel steeds normaler wordt. Mijn schouders voelen wel steeds stijver, wat ik toeschrijf aan een maand zonder fitness. Dus heb ik maar eens gevraagd wanneer ik weer mag sporten. "Doe maar gewoon hoor, dat is juist goed", was haar antwoord. Het klonk me als muziek in de oren. De operatie is nog geen vijf weken geleden en ik mag alweer! Rustig aan natuurlijk, maar dat heb ik inmiddels wel geleerd.
Wat ook terugkomt zijn de lijstjes met dingen die ik wil doen op een dag en die ik steeds vaker ook echt uitvoer. De werkkamer, waar je in december amper een stap kon verzetten tussen de dozen, begint al ordelijk te worden. En schoonmaken kan ik ook niet meer met goed fatsoen door Rocky laten opknappen. Mijn leven van vroeger schemert tussen de medische afspraken door. Het zal een lange schemering worden, maar het daglicht is veelbelovend.
Het volgende bericht van Ginger verschijnt woensdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten