De medische update kan kort zijn. De mammacareverpleegkundige, bij wie ik gisteren voor controle kwam, is tevreden over mijn oksel en heeft me op het hart gedrukt goed te luisteren naar mijn lichaam. Nou, dat doe ik wel. Van de zinnige activiteiten die ik me voorneem, komt soms maar de helft terecht omdat mijn lichaam zo hard roept. "Ogen dicht! Liggen! Arm rust!" De fysiotherapeut is ook tevreden. Ze masseert twee keer per week mijn lymfestelsel en heeft een pleister met gaten op mijn oksel geplakt om de doorbloeding te stimuleren. Rood is die nauwelijks meer, een beetje dik nog wel.
Bij de radiotherapeut moet ik woensdag 12 februari terugkomen. Dan krijg ik tatoeages - stoer hè? - en vervolgens kan binnen een week het bestralingscircus beginnen. Ik kan niet wachten om de tijden te weten, zodat ik andere plannen eromheen kan maken. Kan ik wel of niet in de krokusvakantie nog een dagje uit met de kinderen? Op bezoek bij familie? En last but not least: kan ik mijn werk eromheen plannen?
Vanaf 10 maart word ik voor halve dagen webredacteur. Ik heb de voors en tegens gewikt en gewogen. Werken zal me voldoening geven, maar energie kosten. De één zegt dat je tjdens bestralingen extra veel behoefte krijgt aan een middagdut; de ander zegt dat je er weinig van merkt. Hoe dan ook: een halve dag werk is te combineren met een middagdut. En zoals Jane zei: "Webredactie kun je wel, je schrijft nu toch ook een blog?" Het bijna dagelijks bloggen is tegelijkertijd één grote oefening in werken. Zolang het leven nog niet normaal is, houd ik die vingeroefening erin, al is het maar een paar keer per week.
Het volgende bericht van Ginger verschijnt maandag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten