Vierde van drieëndertig

Het voordeel van bestralen is dat het lekker opschiet. Mijn behandelplan telt dan wel twee keer zoveel bestralingen als chemo's, maar met zo'n dagelijkse sessie ben ik er snel weer vanaf. Vanmorgen was ik vroeg aan de beurt, al vóór negen uur. Ik word altijd behandeld door twee dames in wisselende duo's. Ik heb er tot nu toe vier gezien. Als ik word geroepen, krijg ik een klein kleedkamertje toegewezen met twee deuren, net als in het zwembad. Het verschil is dat niet ik maar de laborante de deur naar het zwembad opendoet, na een discreet klopje. En dat ik geen bikini aan heb, maar alleen een broek. En dat ik geen duik neem, maar een ligstoel.
Altijd vraagt de laborante die me uit de kleedkamer komt halen hoe het met me gaat. Heel vriendelijk, maar de eerste dagen had ik weinig te melden. Vandaag heb ik verteld over mijn moeheid. Dat het erbij hoorde wist ik, maar zo vroeg al?! De dames vonden het ook vroeg. Het kon ook liggen aan het iedere dag moeten komen, dachten zij. Maar de afstand is het niet. Als ik César breng, fiets ik ongeveer even ver. Het kon ook al wel van de bestraling zijn, wisten ze. En dat is dus pech hebben.
Vandaag heb ik weer wat beter opgelet tijdens het bestralen. Ik telde tien keer de zoemtoon. Ik word vanuit verschillende richtingen en op verschillende gebieden bestraald, in totaal dus tien keer. Soms zoemt het apparaat maar enkele seconden, soms een halve minuut, schat ik. Dat ga ik morgen eens tellen.
Met mijn hoofd gefixeerd naar links ontgaat het me niet dat het apparaat bij de negende sessie heel ver naar rechts draait, tot onder de ligstoel. Dat klopt, bleek toen ik er na afloop naar vroeg. De klieren in de halsstreek krijgen ook een bestraling schuin van achteren, door het carbon van de ligstoel heen. Nooit geweten dat dat kon. De stralingskop staat ongeveer een meter van mijn lijf af, weet ik nu ook. Het vervult me met bewondering voor degenen die dit hebben uitgevonden.
Goedgehumeurd fietste ik weer terug in de zon. Ik had een paar klusjes bedacht voor de ochtend om daarna lekker toe te geven aan mijn moeheid. Een middagdut van anderhalf uur deed me goed. Als je je er maar op instelt, is moeheid wel te hanteren. En morgen krijg ik alweer de vijfde stempel op mijn drieëndertigbadenkaart.