Vanmorgen vroeg had ik de derde bestraling te pakken. Ik word er met de dag minder opgetogen over. Ik was al moe voor ik erheen ging en voelbaar vermoeider toen ik thuiskwam. Dat lag niet aan op tijd opstaan en ook niet aan mijn actieve programma. Dit is bestralingsmoeheid. Voor het eerst sinds weken deed ik een middagdut, en wat voor één. Ik sliep diep, ondanks geluiden van buiten spelende kinderen, César en Tarzan die een computerspel deden en een glazenwassersladder die langs de gevels schoof. Daarna voelde ik me beter, maar niet blijer. Is dit waar ik op moet rekenen de komende zes weken? Zal het weekend beter zijn, of gaat het effect dan gewoon door?
Bestralingsmoeheid voelt anders dan alle andere vermoeidheden die ik inmiddels heb leren kennen, zoals chemomoeheid (met een AC- en een taxolvariant) en operatiemoeheid. Deze moeheid wordt veroorzaakt doordat mijn lichaam hard werkt aan herstel van gezond weefsel, want ook dat wordt belast door de bestraling. Ik had erop gerekend dat ik in de loop van deze zesenhalve week wel moe zou worden en misschien ook nog even daarna, maar niet nu al. Was het maar een voorjaarsmoeheid, die als sneeuw voor de zon verdwijnt. Tot half april zal ik mijn programma moeten aanpassen: extra slaap, alleen rustig sporten en weinig avondafspraken. Luisteren naar mijn lichaam maar weer, zoals ik heb geleerd de afgelopen tijd. En wachten tot de zon weer gaat schijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten