Mummies

Zes weken heb ik naar deze dag uitgekeken. De operatie is vandaag zes weken geleden. Dat betekent dat ik officieel alles weer mag. Het is maar een datum op de kalender, maar het geeft ook een gevoel van vrijheid. Tillen, sporten en zelfs stofzuigen behoren weer tot de mogelijkheden. Ook Rocky zal er blij mee zijn.
De dag begon met een telefoontje van dokter X. Goed nieuws: ik hoef 'maar' 33 bestralingen. De dokters hebben de PET-scan nog eens goed bekeken en geconstateerd dat de klieren in het borstgebied niet (meer) zichtbaar aangetast zijn. De twee extra bestralingen die nog in de lucht hingen, blijven me daarom bespaard. Vrolijke dokter X had nog meer goed nieuws. Dankzij mijn 'gunstige anatomie' ligt mijn hart niet in het bestralingsgebied en loopt daardoor geen risico. Mijn longen deels wel, maar zolang ik geen topsport ga bedrijven, zal ik daar weinig van merken, aldus dokter X.
Fijn, maar ik dacht er nauwelijks meer aan toen ik met César op stap ging naar het Drents Museum voor de tentoonstelling over mummies, op aanraden van een juf van zijn school. Het thema had een medisch tintje, want ook mummies gaan in de ct-scan om meer over hun anatomie te weten te komen. Ze moeten wachten tot middernacht voordat ze aan de beurt zijn, om te voorkomen dat patiënten met hen worden geconfronteerd. Lijkt me inderdaad een vreemde gewaarwording om zo'n verschrompeld lijf uit de onderzoekskamer te zien komen.

's Avonds vierden we mijn zes-weken-na-de-operatie-feestje met nogal opzichtige bonbons.