Met andere ogen

Feit 1. Ik heb zicht op weer gaan werken in maart. Alleen al het praten over een serieuze klus biedt perspectief. Ik heb al bijna vier maanden niet of nauwelijks gewerkt, ongeveer de duur van zwangerschapsverlof. Ik begon al aan de gedachte te wennen dat ik nog maanden nodig zou hebben om voldoende aan te sterken. Maar na een gesprek met een opdrachtgever gisteren zag ik mezelf in maart wel weer aan de slag gaan. En of de klus nu doorgaat of niet, het vooruitzicht alleen al geeft me vertrouwen dat werken me goed zal doen.
Feit 2. Ik zag iets ongewoons in de spiegel vanmorgen na het douchen. Alsof ik al make-up op had. Even wrijven. Nee. Dat zwarte boven mijn ogen was geen potloodlijntje. Het waren wimpers! Tjee, heb ik die vroeger altijd gehad? Dan heeft een mens toch geen make-up meer nodig? En die wenkbrauwen groeien ook razendsnel. Ze zijn alweer voor driekwart volgroeid!
Feit 3. Ik kan weer hakken dragen. Eigenlijk al heel lang, want ik herinner me niet eens meer wanneer ik voor het laatst de bijwerking van de taxol aan mijn voetzolen en tenen voelde. Maar het dragen van gemakkelijke schoenen is zo'n gewoonte geworden, dat ik mijn haklaarzen bijna was vergeten. Tot vandaag.

En zo stapte ik vanmorgen op de fiets voor een controle bij de chirurg, dokter B. Als een working girl, met natuurlijke oogmake-up en met hakken. Ik zag het ziekenhuis met andere ogen, als een voorbijganger. Ik ben hier wel, maar ik hoor hier niet. Alsof ze het aanvoelde kwam dokter B dit keer al voor de afgesproken tijd. Binnen vijf minuten stond ik weer buiten. Ik hoef pas bij haar terug te komen na de bestralingen. Het hoofdstuk operatie is uit. Het hoofdstuk bestralingen kan beginnen. Met ter afwisseling af en toe een bladzijde werken.