Het begon op een mooie Pinksterdag. Toen sloeg voor het eerst de twijfel toe. Zou dat harde wat ik voel in mijn rechterborst iets bedreigends kunnen zijn? Sinds die gedachte opkwam, was ik blij met ieder moment dat ik mijn gedachten nog kon verzetten. En die momenten kwamen er nog volop. Ik heb gerend, met Rocky gepraat over de toekomst, een gezellig weekend gehad, Jane opgehaald van Schiphol. Maar dinsdag om acht uur belde ik meteen de huisarts.
Toen ik uitlegde waarover ik me zorgen maakte, kon ik meteen terecht. Ik verwachtte dat de huisarts me zou geruststellen. Dat deed ze niet. Mijn ingetrokken tepel en bobbeltje onder de oksel waren alarmbellen die afgingen. Ze stuurde me naar het ziekenhuis, waar ik binnen een dag zekerheid zou hebben.
We gingen samen, Rocky en ik. Na een bange ochtend met onderzoeken - mammografie, punctie in de oksel, biopsie in de rechterborst - kwam de zekerheid woensdagmiddag: het was niet goed. Borstkanker. Maar er kwam ook een onzekerheid bij: zijn er uitzaaiingen? Het was een bar slechte film, waarbij we wilden weglopen. Maar het bleek toch onze film te zijn. We moesten hem blijven uitkijken.
Pas een kleine twee weken later volgde de uitslag van de PET-scan, die ik had ondergaan. Het was 4 juni en het was de spannendste dag van mijn leven. In mijn mooiste jurk en met mijn pas geknipte kapsel hoorde ik aan dat er een behandeling mogelijk was. 'We halen alles uit de kast.' Pfft, wat een opluchting! Twee weken geleden dacht ik nog dat ik ik kerngezond was, nu was ik al blij dat ik niet doodging. Maar de onzekerheid bleef, want het slechte nieuws was een uitzaaiing in een ruggenwervel, lumbaal 2. Die konden ze weliswaar hard aanpakken, en hij kon jáááren wegblijven, maar dat was dan ook het mooiste wat erover te zeggen was.
Weer twee weken later weet ik wat me te wachten staat: om te beginnen vier chemobehandelingen met tussenpozen van drie weken, daarna twaalf wekelijkse behandelingen met een combinatie van chemo en immunotherapie. Daarna operatie en dan nog bestraling, meer immunotherapie en hormoontherapie.
Overmorgen gaat het circus beginnen, op de afdeling dagbehandeling met de roomwitte comfortstoelen. Ik zou me een bevoorrecht mens kunnen voelen. Op een vrije vrijdag met mijn lieve man een ontspannen ochtend doorbrengen in een relaxfauteuil. Koffie, thee en lunch inbegrepen. En opgehaald worden door de buurman. We gaan het meemaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten