Tussen de regels door

Vandaag was er een brief van mijn inkomensverzekeraar. Mijn hoop en verwachting is dat die mij na bijna tien jaar premie betalen gaat voorzien van een inkomen. Maar zover is het nog niet. Ik ben namelijk geen werknemer, maar een zzp'er, en dan gaat het zo.
Vanaf de datum van de diagnose heb ik me ziek gemeld. Op het formulier schreef ik bij klachten: 'uitgezaaide borstkanker'. Dat leek me een serieuze klacht, die me ook al aardig begon te belemmeren. Ik zat drie à vier keer per week in een ziekenhuis. In plaats van 32 uur per week, kwam ik nog maar een enkel dagdeel aan werken toe. Als arbeidsongeschiktheidspercentage vulde ik 80 in. Nu de behandeling eenmaal is ingezet, lijkt me dat nog aan de lage kant. Ik werk wel, omdat ik lopende opdrachten wil afronden en de vrijheid heb om na iedere komma te gaan liggen als ik dat wil. Maar een baas had me allang naar huis gestuurd.
Telefonisch had ik al met mijn inkomensverzekeraar besproken dat de mogelijkheid om 25 procent te werken wordt gezien als 100 procent arbeidsongeschiktheid. Volgens mijn rekensom staat 75 procent arbeidsongeschiktheid daarmee gelijk aan 100 procent, en 80 procent dus ook. Maar dat is niet de boodschap van de brief die ik kreeg. Ik ben 'voorlopig' ingedeeld in de categorie 65 tot 80 procent arbeidsongeschiktheid, wat neerkomt op een uitkering van 75 procent. Die uitkering gaat in na 90 dagen wachttijd en wordt achteraf betaald. Eind september kan ik dus mijn eerste verzekerde inkomen tegemoetzien.
Dezelfde brief vraagt om een machtiging om informatie te mogen opvragen bij mijn oncoloog. Als zij dezelfde bewoordingen gaat gebruiken tegen mijn inkomensverzekeraar als tegen mij, dan kom ik nog wel aan de 100 procent. 'We trekken alles uit de kast.'
Ondertussen moet ik natuurlijk ook zelf mijn arbeids(on)geschiktheid serieus nemen. Vandaag weer iets meer gewerkt dan gisteren. En liggen doe ik niet na iedere komma, maar wel direct na de laatste punt.