Minder moe

Een deel van de bloemen staat er nog goed bij, maar de laatste bestraling waarvoor ik ze kreeg ligt toch echt al twee weken achter me. De tijd gaat ineens een stuk sneller nu het leven me weer toelacht. Ik probeer nog steeds iedere dag te slapen, maar het lukt niet meer altijd. En dan blijkt dat ik het zonder ook wel red. Tegelijkertijd ben ik meer aan het doen. Sporten, huishoudelijke klussen, auto rijden. Het lukt allemaal.

Zo ben ik in twee weken tijd een stuk vooruitgegaan. Toch wil ik ook het advies van mijn arboarts niet in de wind slaan. Ze raadde me het online programma 'Minder moe bij kanker' van het Helen Dowling Instituut (HDI) aan. De titel bevalt me niks. 'Minder moe na kanker' spreekt me meer aan, maar mindermoenakanker.nl bestaat helaas niet. Ik negeerde dus de naam en bezocht de website, om erachter te komen dat de basisverzekering het programma sinds 1 januari 2014 niet meer dekt. Alleen bij terugkerende depressies vergoedt de basisverzekering de benodigde €1100. Ik heb niet eens een beginnende depressie, dus ik gaf mezelf weinig kans. Toch maar even gebeld naar het HDI. 'U kunt het ook zelf betalen.' Tja, als ik terugkerende depressies had zou ik het overwegen. Als ex-kankerpatiënt met plannen voor de Singelloop wees ik de suggestie af. Vervolgens bleek dat ik toch een kans maak om een aangepaste vorm van het programma te volgen. Het HDI is bezig het programma om te vormen zodat het weer binnen de normen van de zorgverzekeraars valt. Maar dan moest ik wel 'moe genoeg' zijn. Dat kon ik bepalen met behulp van een test op de website. Stellingen als 'ik zit vol plannen', 'ik ben gauw moe' en 'het kost me moeite mijn gedachten ergens bij te houden' moest ik voorzien van een stip bij 'Ja, dat klopt', 'Nee, dat klopt niet' of ergens ertussenin. Ik vulde de test eerlijk in, met veel stippen in het midden, een paar aan de positieve kant en een paar aan de negatieve. Het had me niet verrast als de uitslag was geweest dat het met mijn moeheid wel meeviel, maar het was anders. Er was sprake van verhoogde tot ernstige vermoeidheid. Dus áls de aanpassingen klaar zijn, over een paar weken, mag ik toch meedoen. De verwijsbrief van de huisarts heb ik al. Maar ik houd het ook voor mogelijk dat ik over een paar weken al beter scoor op de test. Ik ga namelijk het offline en offroad programma 'Minder moe bij vakantie' volgen met de vervolgmodule 'Minder moe na vakantie'. Over twee dagen begin ik.

De enige medische afspraak deze week was met mijn chirurg, dokter B. Ik verheugde me op een afscheid, maar daar vergiste ik me in. Dokter B controleert namelijk niet alleen het geopereerde gebied ('Dat voelt soepel! Het ziet er goed uit!'), maar ook de linkerborst. En dat blijft ze voorlopig iedere drie maanden doen, daarna jaarlijks. Ook wordt er voortaan ieder jaar een mammografie gemaakt. De rechterborst is in januari aan de beurt, de linker officieel al in mei, want die was na de diagnose vorig jaar niet meer opnieuw in beeld geweest. We besloten met zijn drieën dat allebei de meisjes pas in januari weer op de foto gaan. Zo snel na een zo effectieve chemokuur maak ik me niet ongerust. Gelukkig houdt dokter B houdt me goed in de gaten. Ieder seizoen gaat ze me een geruststelling geven. Daarvoor wil ik wel even terug naar het ziekenhuis.

Het volgende bericht van Ginger verschijnt vrijdag.