Koudwatervrees

Wanneer ga ik weer werken? Het is een vraag die me al maanden bezighoudt. Nu ik net een week klaar ben met de bestralingen, weet ik dat ik mezelf best even de tijd mag gunnen om bij te komen. Ik vul mijn dagen met leuke en nuttige activiteiten. Nieuwe kleren kopen voor César, sociale afspraken, slapen. Ik heb geen tijd om te werken, zeg ik grappend, maar eerlijk gezegd vraag ik me echt af hoe ik het ooit weer zal kunnen. Uren aan een stuk concentreren, onder druk staan, doorzetten als iets tegenzit. Mijn inkomensverzekeraar verwacht nog niets van me, maar mijn vakantieportemonnee wel. Alleen al daarom wil ik graag snel aan de slag. Maar ik ben bang een stap terug te moeten doen als blijkt dat ik te veel hooi op mijn vork neem. En kan ik eigenlijk nog wel interviewen? Scherp zijn? Snel tot de essentie komen?

Omdat ik wel eens wilde weten hoe anderen dat aanpakken, had ik vandaag een ontmoeting met twee lotgenoten die ongeveer in dezelfde fase zitten. Allebei zijn ze een paar dagdelen per week aan het werk en allebei hebben ze van hun arboarts gehoord dat ze de rem erop moeten houden. Overdag slapen doen ze niet (meer), dat maakt het iets makkelijker. C breidt haar twee uurtjes op een dag langzaam uit naar drie. Binnenkort gaat ze haar bureauwerk voorzichtig uitbreiden met taken die meer concentratie vragen, zoals gesprekken voeren. J is ook begonnen met relatief gemakkelijke onderdelen en geeft zelf aan welke dat zijn voor haar. Ze volgt het programma 'Herstel en balans' en leert daarin onder andere hoe ze haar energie goed kan verdelen. Ze schrijft dagelijks op wat ze doet en geeft haar moeheid aan het eind van de dag een cijfer. Zo probeert ze grip te krijgen op bezigheden die veel van haar vergen. 

Ik heb twee opdrachten liggen. Een bureauklus zonder deadline en een interview met verschillende mensen tegelijk over een maand. Twee keer twee uur werken per week lijkt me een goed begin. Eerst het bureauwerk, daarna eens een telefonisch interview doen en over een maand het grotere werk. En in een logboek bijhouden wat ik doe en wat het effect ervan is op lijf en geest aan het eind van de dag. Daar ga ik na Pasen eens mee oefenen.

We hadden nog veel meer te vertellen, mijn lotgenoten en ik. Bij een lunch in de zon kwamen alle ongemakken langs. En ook dat het zo fijn is om die met elkaar te bespreken. 

Toen ik thuis kwam lag er een brief van mijn inkomensverzekeraar. Of ik een afspraak wilde maken met een controlerend arts. Eindelijk. Kan ik mooi mijn eigen reïntegratieplan bespreken. Tevreden ging ik naar bed.