Routinecontrole

Het bevalt erg goed om nog maar weinig in het ziekenhuis te komen. Wat het afgelopen jaar een vertrouwde plek werd, waar ik meestal zonder morren naartoe ging, begint nu weer een unheimisch gebouw te worden, waar ik niet thuishoor. Maandag was ik er voor de hartecho, gisteren voor bloedprikken, vandaag voor een routinecontrole door de immer geruststellende dokter T. Ik vertelde hoe het gaat en hij tikte het in de computer. De bloeduitslagen waren goed; de tumormarker had een waarde van 30, de vorige keer 29, dus stabiel. Dat is ook de bedoeling. Ter vergelijking: vóór alle behandelingen had de tumormarker een waarde in de zeventig. Mijn hb was met 8,1 ook erg goed. De ejectiefractie was 59 procent, hetzelfde als de vorige keer, ook goed. We gaan dus voorlopig door met de herceptin. Dokter T. legde het nog een keer uit: bij uitgezaaide ziekte wordt volgens het protocol levenslang herceptin voorgeschreven. Aangezien ik bij mijn diagnose uitgezaaide ziekte had, geldt dat protocol ook voor mij. En aangezien mijn hart het aankan, is er geen reden om met de herceptin te stoppen. Voorlopig dan. Voor het eerst noemde dokter T een termijn: twee jaar. Zoals hij het zegt: "Ik twijfel erover of het nodig is, maar bij twijfel gaan we door. En ik hoop dat ik altijd blijf twijfelen."
Ik noemde nog wat ongemakken waar ik de laatste tijd mee kamp. Stijve gewrichten bij het opstaan. Vooral 's nachts als ik wakker word, kan ik mijn enkels nauwelijks buigen. Als we een roltrap naar de wc hadden, zou ik die gebruiken 's nachts. Het is een bijwerking van de tamoxifen-pillen die ik dagelijks slik. Blijven bewegen helpt. Of nog meer pillen gaan slikken, maar dat ligt me niet zo.
Ik zie dokter T weer in oktober, als de mri in het VUmc al heeft plaatsgevonden.

Ondertussen heeft de arbeidsdeskundige van mijn inkomensverzekeraar me weer voor 80 tot 100 procent arbeidsongeschikt verklaard. Ik dacht dat ik met succes weer 25 procent aan het werk was, maar hij oordeelt dat ik de neiging heb mezelf te overschatten. Gek om te horen, maar wie ben ik om hem tegen te spreken? Ik doe het dus weer rustig aan, werk nog maar anderhalf uur per dag en doe ongeveer even lang een middagdut, die soms al om 11 uur begint.

Volgende week woensdag ga ik naar chirurg dokter B, voor een borstonderzoek. Daarna zit het er weer even op met de controles. Over een week meld ik mij weer met een nieuw bericht van Ginger.