Maar de dokters vinden dat er stof genoeg is voor een deel 2 van deze docusoap. Dokter D speelt de sympathieke dokter, die me goed in de gaten houdt. Mijn omgeving is daar blij mee. "Al iets gehoord?" vraagt Rocky meerdere keren per dag. En zo zijn er meer mensen die meeleven en veel belang hechten aan de uitslag. Ikzelf wat minder. Zo spannend is dit deel 2 helemaal niet.
Dokter D belde volgens afspraak aan het einde van de middag. Hij vertelde wat ik had verwacht: de afwijkingen op T1 en T9 (hoger gelegen ruggenwervels) zijn ongewijzigd. Inzoomen gaf geen nieuwe informatie. De plekjes kunnen een gevolg zijn van de bestraling. Het kan ook osteopenie zijn: een verminderde dichtheid van het bot, wat een gevolg kan zijn van de chemotherapie. Dat laatste was nieuw voor mij, maar zekerheid is er dus niet. Ook uitzaaiingen kunnen nog steeds niet worden uitgesloten.
Wat nu? Dokter D was geen voorstander van bestralen, omdat de noodzaak daarvan niet vaststaat en omdat bestralen niet risicoloos is. Daarom gaat hij deze week overleggen met mijn oncoloog over het vervolg. Bijvoorbeeld: iedere drie maanden een mri. Of ieder half jaar. Borstfoto's krijg ik zelfs maar één keer per jaar. Fijne termijn is dat. Dan kun je tenminste even vergeten dat je onder controle staat en waarom.
De afgelopen drie dagen was ik met Jane in Parijs en heb ik bijna niet aan ziekte gedacht, zelfs niet aan het bericht van Ginger. We hebben genoten van de stad, van muziek, musea. We hebben veel gefietst en gelopen. Ik had vandaag wel nodig om uit te rusten, maar dat was het waard.
De rest van de week staat weer in het teken van behandeling. Morgen lig ik bij de fysio voor drainage van de klieren, zodat het vocht beter kan worden afgevoerd uit mijn borst. Donderdag heb ik een vervroegde herceptinprik, omdat vrijdag onze vakantie in Zeeland begint. En later deze week hoor ik waarschijnlijk ook de uitslag van het overleg tussen Dokter D en dokter T.
Als het aan mij lag, zou ik ze allemaal vaarwel zeggen. In het hele jaar van behandelingen ben ik nauwelijks boos geweest, maar het begint nu te komen. Natuurlijk ben ik niet boos op een dokter, ik weet zelfs niet op wie of wat dan wel. Op de kracht die me tegenhoudt verder te gaan met mijn leven. Laat me maar gaan, ik red me wel. Ginger grote meid. Ik weet zelf wel wat goed voor me is. Rust, een normaal leven, LEVEN!
Dus als Ginger een tijdje geen bericht plaatst, dan weet je waarom. Het bevalt me wel aan de goede kant van het hek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten