Werkhervatting

Re-integreren in het arbeidsproces kent zijn eigen jargon. Mijn doel is volledige werkhervatting, ik heb een coach van Re-turn die praat over empowerment en die contact houdt met mijn inkomensverzekeraar bij stagnatie. Mijn coach werkt volgens een bepaalde methode, waarbij de werkhervatter niet meegolft met de ups en downs van het energieniveau, maar gewoon een voorgenomen schema volgt, waarin ook sport en ontspanning hun vaste plek hebben. Mij spreekt dat wel aan, want iedere dag na een uurtje werken afwegen of ik nog een uurtje door moet gaan of niet, vind ik erg lastig. Ik wil altijd wel door, maar ik wil ook voor mijn gezin zorgen, een beetje bewegen, picknicken met een vriendin en mijn bed in rollen vóórdat ik volledig uitgeput ben. Mijn coach stelt een schema op waarin dat allemaal past. De volgende stap in werkhervatting maken we pas als ik daaraan toe ben. Vakantie telt niet mee, dus ik verwacht dat ik pas in september mijn volgende stap hoef te maken. Ondertussen vult mijn agenda zich met klussen; het lijkt op rolletjes te gaan.
Na de coach op donderdag, sprak ik op vrijdag weer mijn aardige arbo-arts, waar ik Goede Vrijdag voor het eerst was. Ze informeerde naar mijn wel en wee, controleerde mijn bloeddruk en raadde me aan groene groenten te eten en goed te bewegen (goed voor het herstel van mijn wervel). We praatten nog over Schotland en over het belang van leuke dingen doen en helaas namen we daarna afscheid. Ik hoef niet meer naar haar toe, omdat ik nu toch een coach heb. Best jammer, want in de arts heb ik nog het meeste vertrouwen. "Laat privé prevaleren", zei ze ook nog. En: "Als de moeheid toeneemt, is het heel moeilijk om er weer vanaf te komen, weet je."
Ondertussen slaap ik weer overdag, soms wel twee uur. Het zal wel van de bestraling komen, die ligt per slot van rekening nog maar twee weken achter me.

Vrijdag belde ook dokter D van het VUmc. Hij wilde weten of ik bijwerkingen had van de wervelbestraling. Nee, behalve moeheid niet. "Well done", zei hij tevreden en drukte me op het hart in contact te blijven als zich iets voordeed. Hij laat me inplannen voor een mri over een paar maanden. Daar krijg ik schriftelijk bericht van.

Mijn volgende medische afspraak is pas de ecjectiefractiebepaling (hartecho) op 7 juli gevolgd door een routinebezoek aan de oncoloog op 10 juli. Ik neem me voor om op 10 juli een nieuw bericht van Ginger te maken, maar ik merk dat de gedachte aan Ginger naar de achtergrond verschuift. Zie het als een goed teken. Er is meer in het leven dan ziek geweest zijn. Stof voor een nieuw blog misschien? Ik ga het onderzoeken.