Ondertussen in het leven van Ginger

Na twee weken en twee dagen werken had ik vandaag een vrije dag. Voortaan werk ik niet meer dan tien uur per week. Dat is wat ik met de arboarts heb afgesproken, dus dat voer ik uit. Daar heb ik geen coach voor nodig. Bovendien vervallen er binnenkort een paar werkdagen wegens bestralingen, dus dan moet ik het wel rustiger aan doen. 

Mijn eerste vrije dag heb ik gebruikt voor bijslapen en fitness. Werken is fijn, maar een dag als vandaag geeft me meer het gevoel dat ik vooruitgang boek. Niet afgedraaid aan het eind van de dag, maar nog puf om klusjes in huis te doen.

De afspraken voor de wervelbestraling zijn nog vaag. Ik heb er zelf voor moeten bellen en ik heb vooralsnog alleen de data doorgekregen van dokter D himself. Iemand anders zou me bellen over de tijdstippen. Ik hou de hele dag maar vrij op 4, 10 en 13 juni. De dag erna is Rocky jarig. Vorig jaar vierden we zijn 50e verjaardag met een lunch dichtbij het ziekenhuis, want ik had die ochtend de 'wokkel' in mijn tumor ingebracht gekregen. Dit jaar is er geen wokkel en geen tumor meer. Kan ik het dan echt afsluiten? Kunnen we het echt gaan vieren? 

Eerst moet ik voor even terug in mijn rol als patiënt. Ik ben wel benieuwd naar die stereotactische bestraling, zoals het heet. De stralen gaan rond in plaats van rechtdoor en komen van verschillende kanten. Geen gewone magnetron, maar een combimagnetron, zal ik maar zeggen. En daarna ben ik gaar. Ik bedoel klaar.