Leven

Al een tijdje heb ik me afgevraagd hoe lang dit blog nog doorgaat. Een dagelijks blog is het allang niet meer. Voorheen kon ik uit iedere dag van het leven van de patiënt Ginger wel een paar details plukken om er een samenhangend stukje van te maken. Nu vergeet ik gewoonweg om die details te registreren. Waar zou ik het over moeten hebben? Dat ik de hele dag mijn vest aan- en uittrek wegens opvliegers? Dat ik meestal tegen de ochtend badend in het zweet wakker word en weer probeer in te slapen aan de droge kant van mijn bed? Het zijn de dagelijkse beslommeringen uit het leven van een vrouw in de overgang, want dat ben ik, zo heeft een bloedtest inmiddels ook uitgewezen. De patiënt Ginger verschuift naar de achtergrond en maakt plaats voor mijn oude ik, met een gewoon leven met een gezin met tienerkinderen en een eenmanszaak. Vrijdag ga ik alweer werken en volgende week ook een paar dagdelen. Vandaag heb ik een rondje fitness gedaan en daarna vriendin J met haar dochter ontvangen. Middagdutjes ban ik uit, liever heb ik een goede nachtrust. Dat betekent: eerder naar bed, want in de ochtend valt weinig slaap te winnen in een werkend bestaan. Vandaag is het niet gelukt, ook omdat César vrij heeft van school en nog laat op is. Volgende week wordt het ritme weer normaal.
Volgende week begint ook de laatste fase van mijn behandeling. Maandag heb ik een ct-scan om me voor te bereiden op de bestraling van mijn ruggenwervel L2. In de weken daarna krijg ik drie bestralingen. Met een beetje geluk ben ik nèt binnen het jaar klaar. Op 22 mei 2013 had ik mijn eerste diagnose.
Eén van mijn lotgenoten in de WhatsApp-groep vertelde gisteren dat ze inmiddels negen jaar schoon is. Waarom die datum? Omdat ze negen jaar geleden op 5 mei was geopereerd. De datum van mijn laatste rugbestraling wordt mijn mijlpaal. Vanaf dan verklaar ik mezelf schoon en ga ik verder met leven.